φούρκα

(I)

η, ΝΜΑ

1. διχαλωτός πάσσαλος, δικράνι

2. αγχόνη, κρεμάλα

νεοελλ.

1. οργή, θυμός που δεν έχει εκδηλωθεί έμπρακτα, μνησικακία («η φούρκα του δεν περιγράφεται»)

2. φρ. α) «τόν έχω φούρκα» — τόν έχω μανία, είμαι εξοργισμένος εναντίον του

β) «μέ πιάνει φούρκα» — εξοργίζομαι, θυμώνω

3. παροιμ. «όπου φούρκα και παλούκι και τού σκοτωμένου η μάννα» — λέγεται για συμμορία τυχοδιωκτών και αλητών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. furca «δίκρανο στήριγμα»].

————————

(II)

η, Ν

στενό ορεινό πέρασμα, στενωπός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Λ. τουρκ. προέλευσης].